Revalideren alleen bij topsporters?

Afgelopen december heb ik een documentaire “Vallen en Opgestaan” gekeken over Christijn Groeneveld een kampioen natuurijs schaatser. Als gevolg van een ongeluk tijdens een training in 2014 en is hierdoor verlamd geraakt. Dit soort documentaires raken mij, omdat het over revalideren en medische wereld gaat, in eerste instantie vind ik het altijd fascinerend om te zien hoe groot iemands aanpassingsvermogen is en hoe snel dit kan veranderen.

Ikzelf heb al vanaf mijn geboorte een beperking. Ik denk dat veel mensen zich sneller herkennen in het beeld wat Christijn schetst, omdat hij alles plotseling alles “anders” moest leren doen. Daarentegen heb ik al heel mijn leven dingen “anders” gedaan. Mensen vinden het daarom denk ik moeilijker om zich in mij te herkennen.

Op een gegeven moment maakt Christijn de volgende opmerking: “ Er zijn gewoon allemaal maar zieke mensen en het is niet heel inspirerend ofzo” over zijn revalidatieperiode. Ik was ontzettend verontwaardigd en daarna gekwetst. Het frustreert mij enorm, omdat ik vind dat wat jij ook doet “goed genoeg is.” Hiermee bedoel ik dat als iemand maar halve dagen of zelfs tien minuten kan werken, is dat toch nog productief. Hetzelfde geldt wat mij betreft voor revalideren waarom zijn die paar minuten minder waardevol?

Drie weken geleden ben ik naar Biddinghuizen ben gegaan voor een periode van acht dagen twee uur per dag oefenen met mijn Mollii Suit een elektrostimulus pak die mijn gespannen spieren laten ontspannen en de te slappe spieren juist aanspannen. Alle minuten die ik los kon zitten waren “goed genoeg” er was geen druk om meer of beter te presteren. Daarom raakte de opmerking van Christijn mij tot in het diepste van mijn hart. Ik ben dan geen “echte” topsporter maar dit was voor mij wel degelijk topsport. Ik werk er even hard voor en bezit net zoveel doorzettingsvermogen als een topsporter.

Ik pleit ervoor om het motto: “Wat jij ook doet, dat het goed genoeg is” te gebruiken, ieder persoon is op zijn of haar manier productief. Het is onmogelijk en vooral oneerlijk om de waarde van productiviteit tegen elkaar af te wegen. Daar krijgen wij toch allemaal alleen maar een minderwaardigheidscomplex van?

Liann Daalder

Ambassadeur
Lucille Werner Foundation