Het is weer tijd om op te staan. Je hebt eigenlijk helemaal geen zin om op te staan. Je staat op, gaat naar de WC, doucht en kleedt je aan. Dan vlug naar beneden om te ontbijten, want je hebt je werk, studie, sport of vrije tijd afspraken. Je vindt het sowieso al ’s morgens een gedoe om op te staan en als er ook nog huisgenoten zijn die je ophouden dan is het altijd weer haasten tegen de klok. Je pakt je fiets, rijdt naar het station om je bus of trein te halen voor je afspraak op werk, school, sport of vrije tijd. Ondertussen belt een vriend / vriendin voor het maken van een afspraak en bij aankomst op je afspraak of activiteit moet je ook nog eens goed voorbereid zijn op wat je moet gaan doen.
Ik vind dat soms wel eens lastig. Het dagelijks ritueel met daarbij de vooroordelen van de mensen in de maatschappij voor mensen met een handicap. Hoe gaan jullie daarmee om? Hoe verdeel jij je tijd op een dag? Kom je ook steeds tijd te kort? Ik ben benieuwd hoe jullie daarmee omgaan. Deel met mij jullie ervaringen.
Arno de Waal
Ambassadeur
Lucille Werner Foundation
Reacties